හොඳ ලිපියක්… ගඩාෆි මැරීම පිළිබඳව මට ඇත්තේ දෙබිඩි මතයක්.. ඇතැම්විට ඔහු පැනවූ සීමා එරට තත්වය හමුවේ සර්ව සාධාරණ වූවා වෙන්න පුළුවන්… මොකද එරටට තිබූ අභියෝග හමුවේ එළෙස තනි පුද්ගල හිතුවක්කාර පාලනයක් අවැසි උනා වෙන්න පුළුවන්. මේ පාලනය හිතුවක්කාර වූ නිසාම එයට එරෙහි කැරලි සාමාන්‍යයි.. කැරැල්ලේ මුල කතාබහක් නිසා නිදහස සීමා කලා විය හැකියී. දැන් ලිබියාව තියෙන තැනට හේතුව ගඩාෆි බව අවිවාදයක්.. එතුමා එරට ජනතාව වෙනුවෙන් හොඳ රටක් හදා දී තිබෙනවා.. නමුත් ඒකාධිපතින්ට උරුම අවසානය ඔහුටත් හිමිඋනා..
තවත් මෙවැනි පාලකයන් මෙලොව සිටින බව අමතක නොකළ යුතුයි… ජනතාවට කළහොඳ අමතක වෙන බව ඒ පාලකයින් දැනගත යුතුයි.. කොතරම් හොඳ මවා පෑවත් මැරකම්, බඩුකාරකම් ජනතාව ඉවසන්නේ කෙටි කාලයයි.. එවිට තමා වටේ තමන්ගෙන් පෝශණය වන මැරයින්ම ජනතාව හා එක්ව තමාගේ ගෙල දැලි පිහියකින් ටික ටික කපනු ඇත..
තමා තුටුකළ ඒ අඟනන් රූපවාහිනී වල තමාට එරෙහිව කියවන අතරම තම පිළිමලුන් සමඟ යහන්ගතවනු ඇත.. තමන්ගේ ගුණ වයන ගයන අය එදාට අපි නිදහස් උනා කියා ගයාවි. මොහොතකටවත් ඔබ කළ සේවය මතක නැතිවනු ඇත.
එදා ඔබ පැමිණෙද්දී දැඩි රැකවල් වලින් එහා ඔබට ආදරයෙන් ඔබේ අත ස්පර්ශ කරන්නට පොරකෑ, තම දරුවා ඔබ අතට දෙන්නට පොරකෑ ඒ ජනයාම ඔබට ගල්, මුල්, කෙළ ගසනු ඇත.
මෙළෙස දුක් විඳින්නට ඇතැම්විට ඔබාමා,පූටීන්….. ආදීන්ටද සිදුවනු ඇත.. එසේ නොවන්නට පතමි. ඒත් මට ලෝකය වෙනස් කරන්නට බැරිය.
October 26, 2011
ලහිරු චානක
ලහියාගේ සිතුවිලි 