හරි ශෝක්…. මාව සිංඩිකේටර් වලින් අහක් කොරලදත් මන්දා… විවිධ වැඩ මැද්දේ ලැබෙන පුංචි ඉඩේත් නිදාගන්නවා වගේ සිම්පල් ප්ලෑන් එකකට යනවා හැර වෙන විසඳුමක් නොතිබුණ හන්දා මාස 4ක්ම බ්ලොග් එකෙන් අහක වෙලා තමා හිටියේ…
ඉතින් ඔහොම ඔහොම ජීවිතේ ගෙවීගෙන ගෙවීගෙන යද්දී ආයෙත් බ්ලොග් කළාවට සක්‍රීයව දායක වෙන්න හිතුණා.. තව සති දෙකකින් උපාධියේ වැඩ ඉවරෙටම ඉවරවෙන හන්දා කිසි කිසි ගාලා වෙලාව තියේවි මේකටත්..

දැහැමින් සෙමින් ගලාගෙන යන ජීවිතයක් එක්ක උනත් අළුත් දෙයක් කරන්න..අළුතින් හිතන්න හරිම අමාරුයි මේ කාලේ.. මිනිස්සුන්ට ප්‍රශ්ණ.. දැන් හැමදේම අභියෝගයක්.. කන බොන එක පවා… ඉතින් කොහෙන්ද අපට සතුටක්… වෙනසක් කරලා බලන්නත් පුළුවන්.. ඒත් මහලොකු වෙනසක් වෙන්නේ නැතිබව අපි දන්නවනේ…. කවුරු ආවත් එකම සෙතේ තමා අපට.